Boxer: Περιγραφή-πρότυπο.

  

   Σαν ιδιοκτήτης Boxer τρέφω μεγάλη αγάπη για την ράτσα αυτή,θα προσπαθήσω όμως νά'μαι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός.Το Boxer είναι ένας πανέξυπνος,καλόκαρδος,εύκολα εκπαιδεύσιμος σκύλος που με την σωστή μεταχείριση μπορεί να εξελιχθεί σε ιδανικό σκύλο για οικογένεια.
Είναι σκύλος ευγενικός,εξαρτημένος θα έλεγα από την σχέση του με τους ανθρώπους του.Πολύ ανεκτικός με τα παιδιά,μπορεί να υπομείνει τα πάνδεινα χωρίς διαμαρτυρία..Έχει επίσης καλή σχέση με άλλα ζώα.Είναι φιλικός με τους ξένους αλλά και επιφυλακτικός ταυτόχρονα.Σε περίπτωση που η οικογένειά του απειληθεί,θα είναι άτρομος και ανελέητος.Χαρακτηρίζεται και ώς κλόουν των σκύλων λόγω των αστείων πολλές φορές αντιδράσεών του.Το παιχνίδι του πολλές φορές μπορεί να γίνει άγριο λόγω της δυνατής σωματοδομής του και του γεγονότος ότι χρησιμοποιεί τα μπροστινά του πόδια σαν μποξέρ.Είναι σκύλος με απίστευτη ενέργεια και γι'αυτό είναι απαράιτητη η καθημερινή του εκτόνωση.Θα πρέπει  να τον εκπαιδεύσετε συστηματικά προκειμένου να αποφύγετε ζημιές στο σπίτι,ατυχήματα από το παιχνίδι του (νυχιές,μώλωπες),ανυπακοή.Θα πρέπει επίσης να μην τον κακομαθαίνετε γιατί τότε μπορεί να γίνει πολύ,πολύ γκρινιάρης!Σε καθήκοντα φύλαξης είναι εξαιρετικός.Σαν επίλογο θα σας πώ ότι το Boxer θα δοκιμάσει πολλές φορές τα νεύρα και την υπομονή σας λόγω του άτακτου και περίεργου χαρακτήτα του,όμως η αγάπη,ο καλοσυνάτος χαρακτήρας του,οι όμορφες στιγμές και η απίστευτη αφοσίωσή του θα σας αποζημιώσουν στο έπακρο για την επιλογή σας..


Deutscher Boxer Πρότυπο FCI: Αρ . 144
Καταγωγή: Γερμανική

Χρησιμότητα: Σύντροφος. Σκύλος Εργασίας & Καθηκόντων Ασφάλειας

Κατάταξη Δ.Κ.Ο.: Ομάδα 2 (Μολοσσοειδείς) με εξετάσεις Εργασίας

Μετάφραση: Μαρία W. Γκινάλα


ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ:
Το Μπόξερ είναι ένας μέσου μεγέθους, λειότριχος, ανθεκτικός (ρωμαλέος) σκύλος, με συμπαγή, τετράγωνη κατασκευή και δυνατά κόκαλα. Η μυϊκή του διάπλαση είναι στεγνή, ισχυρά ανεπτυγμένη και ανάγλυφη σε εμφάνιση. Η κίνηση του είναι ζωηρή, γεμάτη δύναμη και ευγένεια. Το Μπόξερ δεν πρέπει να δείχνει αδέξιο ούτε βαρύ, ούτε ελλιπές σε μάζα η ασθενικό (αδύναμο, καχεκτικό).

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ:
α) Μήκος σώματος – ύψος στο ακρώμιο: η δομή είναι τετράγωνη σε περίγραμμα, δηλ. Η οριζόντια γραμμή της ράχης και οι δύο κάθετες ευθείες, που η μία ξεκινά από το άκρο του ώμου (άρθρωση ωμοπλάτης – βραχίονας) και η άλλη από το άκρο των οπισθίων και κατεβαίνουν στο έδαφος, σχηματίζουν τετράγωνο.

β) Βάθος του στέρνου – ύψος στο ακρώμιο: το στήθος φθάνει στους αγκώνες. Το βάθος του στήθους είναι ίσο προς το ήμισυ του ύψους στο ακρώμιο.

γ) Μήκος της ρινικής γέφυρας – μήκος της κεφαλής: το μήκος της ρινικής γέφυρας σε σχέση με το κρανίο πρέπει να είναι 1 προς 2 ( μετρώμενο από το άκρο της μύτης έως την εσωτερική γωνία του ματιού, η , αντίστοιχα, από την εσωτερική γωνία του ματιού έως την ινιακή απόφυση.

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ/ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ:
Το μπόξερ πρέπει να είναι απαλλαγμένο από νευρικότητα, με αυτοπεποίθηση, ήρεμο και ισορροπημένο. Ο χαρακτήρας είναι υψίστης σημασίας και απαιτεί την πιο μεγάλη προσοχή. Η αφοσίωση και η πίστη προς τον κύριό του και όλους τους οικείους του, η άγρυπνη προστατευτικότητα και το ατρόμητο θάρρος του στην άμυνα είναι παλαιόθεν φημισμένες. Είναι άκακος με την οικογένεια του αλλά καχύποπτος προς τους ξένους, χαρούμενος και φιλικός στο παιχνίδι αλλά άφοβος σε σοβαρές περιστάσεις. Πολύ εκπαιδεύσιμος λόγω της προθυμίας του στην υπακοή. Της τόλμης και του θάρρους, της έμφυτης περιέργειάς του και της οσφρητικής του ικανότητας. Όχι απαιτητικός, καθαρός, είναι εξ’ ίσου ευχάριστος και πολύτιμος στον οικογενειακό κύκλο όσο και σαν φύλακας, συνοδός η σκύλος εργασίας. Ο χαρακτήρας του είναι άξιος εμπιστοσύνης, χωρίς κακία, ύπουλη τάση η πονηριά, ακόμα και σε βαθύ γήρας.

ΚΕΦΑΛΗ
Αυτή προσδίδει στο Μπόξερ τη χαρακτηριστική του όψη. Πρέπει να είναι ευανάλογη ως προς το σώμα και να μην φαίνεται πολύ ελαφριά ούτε πολύ βαριά. Το ρύγχος πρέπει να είναι όσο πιο φαρδύ και γεμάτο δύναμη γίνεται. Η ομορφιά του κεφαλιού εξαρτάται από την ισορροπία (αρμονία) ρύγχους και κρανίου. Απ’ όποια γωνία και αν το δούμε, εμπρός, πάνω η πλάγια, το ρύγχος πρέπει πάντα να είναι σε σωστή αναλογία με το κρανίο, δηλ. δεν πρέπει ποτέ να δείχνει πολύ μικρό. Πρέπει να είναι στεγνό, χωρίς ρυτίδες. Όμως, ρυτίδες σχηματίζονται φυσικά στην κρανιακή χώρα όταν τα αυτιά σηκώνονται η, αν τα αυτιά δεν είναι κομμένα, σε έντονη εγρήγορση (προσοχή). Πτυχές πάντοτε εμφανίζονται κατεβαίνοντας από τη “ρίζα” του ρύγχους προς τα κάτω και στις δύο πλευρές. Η σκουρόχρωμη μάσκα περιορίζεται στο ρύγχος και πρέπει να παρουσιάζει σαφή αντίθεση με το χρώμα της κεφαλής έτσι ώστε το πρόσωπο να μη δείχνει σκυθρωπό.

ΚΡΑΝΙΑΚΗ ΧΩΡΑ


Το κρανίο πρέπει να είναι όσο περισσότερο στεγνό και γωνιώδες γίνετε. Ελαφρά καμπυλωτό, ούτε στρογγυλωπο και βραχύ ούτε επίπεδο. Όχι υπερβολικά φαρδύ και χωρίς να προεξέχει στο πίσω μέρος. Η μετωπική αύλακα μόλις ελαφρά καθορισμένη, δεν πρέπει να είναι πολύ βαθιά, ειδικά ανάμεσα στα μάτια.

ΣΤΟΠ : Το μέτωπο σχηματίζει ένα σαφές στοπ με την άνω γραμμή του ρύγχους. Η ρινική γέφυρα δεν πρέπει ποτέ να συμπιέζεται προς τα πίσω μέσα στο μέτωπο εν είδει “Μπούλντογκ” ούτε πρέπει να είναι κατωφερική.

ΠΕΡΙΟΧΗ ΠΡΟΣΩΠΟΥ
ΜΥΤΗ : Η μύτη είναι φαρδιά, μαύρη, πολύ ελαφρά ανασηκωμένη, πλατιά (φαρδιά, ορθάνοιχτα) ρουθούνια. Το άκρο της μύτης είναι τοποθετημένο ελαφρά υψηλότερα από την βάση της.

ΡΥΓΧΟΣ : Το ρύγχος είναι ισχυρά ανεπτυγμένο σε τρισδιάστατο όγκο, χωρίς να είναι μυτερό, στεγνό, κοντό η ρηχό. Η εμφάνιση του επηρεάζεται από :

το σχήμα των σιαγώνων
τη θέση των κυνοδόντων
και την υφή των χειλιών.
Οι κυνόδοντες πρέπει να έχουν καλό μήκος και να είναι τοποθετημένοι έτσι ώστε να έχουν τη μεγαλύτερη δυνατή απόσταση μεταξύ τους, έτσι ώστε η πρόσθια επιφάνεια του ρύγχους είναι φαρδιά, σχεδόν τετράγωνη, σχηματίζοντας μια αμβλεία γωνία με την άνω γραμμή του ρύγχους. Εμπρός, το άκρο των άνω χείλους ακουμπά στο άκρο του άνω χείλους. Το τμήμα της κάτω γνάθου που καμπυλώνει (κυρτώνει, κάμπτεται) ελαφρά προς τα πάνω, μαζί με το κάτω χείλος, καλείται σαγόνι. Αυτό δεν πρέπει να εξέχει αισθητά πέρα απ΄το πάνω χείλος ούτε, ακόμα λιγότερο, πρέπει να εξαφανίζεται κάτω από αυτό, αλλά πρέπει να διαγράφεται καθαρά και από εμπρός και από τα πλάγια. Οι κυνόδοντες και οι τομείς της κάτω γνάθου δεν πρέπει να είναι εμφανείς όταν το στόμα είναι κλειστό. Η ρινοχειλική ραφή είναι εύκολα ορατή.

ΧΕΙΛΗ : Τα χείλη συμπληρώνουν το σχήμα του ρύγχους. Τα άνω χείλη είναι χονδρά και σαρκώδη και γεμίζουν το διάστημα που σχηματίζεται από την μακρύτερη κάτω γνάθο. Υποστηρίζονται από τους κυνόδοντες.

ΔΟΝΤΙΑ : Η κάτω γνάθος εκτείνεται πέρα από την πάνω και γυρίζει ελαφρά προς τα πάνω. Το Μπόξερ είναι προγναθικό. Η άνω γνάθος είναι φαρδιά εκεί που ενώνεται με το κεφάλι. Στενεύοντας ελαφρά προς τα εμπρός. Τα δόντια είναι δυνατά και υγιή. Οι κοπτήρες είναι όσο πιο ισομεγέθεις γίνεται, τοποθετημένοι σε ευθεία γραμμή. Οι κυνόδοντες έχουν αρκετή απόσταση μεταξύ ο ένας από τον άλλο και είναι ευμεγέθεις.

ΠΑΡΕΙΕΣ : Τα μάγουλα είναι ανεπτυγμένα σε αναλογία με τις ισχυρές γνάθους χωρίς να προεξέχουν έντονα. Συμφύονται με απαλή καμπύλη με το ρύγχος.

ΜΑΤΙΑ : Τα σκουρόχρωμα μάτια δεν είναι πολύ μικρά, δεν προεξέχουν ούτε είναι βυθισμένα. Η έκφρασή τους αποπνέει (εκφράζει) ενέργεια και ευφυΐα και δεν πρέπει να είναι απειλητική ή σκληρή. Τα βλέφαρα πρέπει να είναι σκουρόχρωμα.

ΑΥΤΙΑ : Εκφύονται ψηλά. Κομμένα ως ένα σημείο, μυτερά, μέσου μήκους και ορθά. Δεν είναι υπερβολικά φαρδιά στη βάση τους. Τα άκοπα αυτιά είναι κατάλληλου μεγέθους, μικρά μάλλον παρά μεγάλα, λεπτά σε υφή. Τοποθετημένα μακριά το ένα από το άλλο, στα υψηλότατα άκρα (σημεία) των πλευρών του κρανίου. Πέφτουν κοντά στα μάγουλα στην ανάπαυση, ενώ πέφτουν προς τα εμπρός με σαφή πτυχή σε φάση ζωηρής προσοχής.

ΛΑΙΜΟΣ : Η πάνω γραμμή του ρέει με ένα κομψό τόξο από το ξεκάθαρα τονισμένο αυχένα προς τα ακρώμια. Πρέπει να είναι ευμήκης, στρογγυλός, δυνατός, μυώδης και ξεκάθαρος (στεγνός).

ΣΩΜΑ :

Τετράγωνο. Ο κορμός στηρίζεται σε ρωμαλέα, ευθύγραμμα σκέλη.

ΑΚΡΩΜΙΑ : Πρέπει να είναι σαφή (τονισμένα).

ΡΑΧΗ : Η πλάτη και η οσφύς πρέπει να είναι κοντές, σφιχτές και σταθερές, ίσιες, φαρδιές και πολύ μυώδεις

ΓΟΦΟΙ : Ελαφρά επικλινείς, φαρδείς, επίπεδα καμπυλωτοί. Η λεκάνη πρέπει να είναι μακριά και φαρδιά, ειδικότερα στις θηλυκές.

ΣΤΗΘΟΣ : Βαθύ, φθάνει στους αγκώνες. Το βάθος του θώρακα είναι ίσο με το ήμισυ του ύψους στο ακρώμιο. Καλοανεπτυγμένο προστέρνο. Πλευρές καλά εκτεταμένες αλλά όχι βαρελόσχημες, εκτείνονται καλά προς τα πίσω.

ΚΑΤΩ ΓΡΑΜΜΗ : Ρέει σε μια κομψή καμπύλη προς τα πίσω. Στα πλάγια η οσφύς είναι κοντή και γεροδεμένη, σφιχτή και ελαφρά ανασυρμένη προς τα πάνω.

ΟΥΡΑ : Η βάση της είναι ψηλά μάλλον παρά χαμηλά, είναι κομμένη κοντή και φέρεται προς τα πάνω.

ΕΜΠΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΜΟΡΙΑ:
Τα πρόσθια σκέλη πρέπει να είναι ίσια, παράλληλα μεταξύ τους όταν τα βλέπουμε από εμπρός και με δυνατά κόκαλα.

ΩΜΟΠΛΑΤΕΣ : Μακριές και κεκλιμένες, καλά συνδεδεμένες με το σώμα. Όχι υπερβολικά φορτωμένες από μυϊκή μάζα.

ΒΡΑΧΙΩΝ : Μακρύς, σχηματίζει ορθή γωνία προς τις ωμοπλάτες.

ΑΓΚΩΝΕΣ : Δεν είναι κολλημένοι (πιεσμένοι) πολύ κοντά ούτε εξέχουν πολύ από το θωρακικό τοίχωμα.

ΠΡΟΣΘΙΟ ΣΚΕΛΟΣ : Κάθετο, μακρύ, με στεγνούς μυώνες.

ΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ : Ισχυρή, διαγράφεται ευκρινώς αλλά δεν λυγίζει προς τα εμπρός.

ΜΕΤΑΚΑΡΠΙΑ : Κοντά, σχεδόν κάθετα προς το έδαφος.

ΠΡΟΣΘΙΑ ΠΕΛΜΑΤΑ : Μικρά, στρογγυλωπά, χονδρά, με παχιά και σκληρά μαξιλαράκια στις πατούσες.

ΠΙΣΩ ΤΕΤΑΡΤΗΜΟΡΙΑ :
Πολύ μυώδη, Οι μυώνες είναι πολύ σκληροί, με μια εμφάνιση ανάγλυφης πλαστικότητας. Όταν φαίνονται από πίσω, τα πίσω σκέλη πρέπει να είναι ίσια.

ΜΗΡΟΣ : Μακρύς και φαρδύς. Η γωνία που σχηματίζει ο μηρός με την λεκάνη και το γόνατο (η γωνία που σχηματίζει ο μηρός με την κνήμη) πρέπει να είναι όσο το λιγότερο αμβλείες γίνεται.

ΓΟΝΑΤΟ : Σε φυσική στάση, το γόνατο πρέπει να έρχεται τόσο εμπρός ώστε να σχηματίζει μια ευθεία με την νοητή κάθετο που κατεβαίνει από το άκρο της λεκάνης (ισχίον)προς το έδαφος.

ΚΝΗΜΗ : Πολύ μυώδης.

ΤΑΡΣΟΣ : Ισχυρός, καλογραμμένος, η άκρη του δεν γυρίζει προς τα πάνω . Η γωνία είναι κατά προσέγγιση 140 μοίρες.

ΜΕΤΑΤΑΡΣΙΑ : Κοντά, με ελαφριά κλίση 90 – 100 μοιρών προς το έδαφος.

ΠΙΣΩ ΠΕΛΜΑΤΑ : Ελαφρά μακρύτερα από τα μπροστινά. Χονδρά, με παχιά και σκληρά μαξιλάρια στις πατούσες.

ΔΙΑΣΚΕΛΙΣΜΟΣ-ΚΙΝΗΣΗ :
Ζωηρός, γεμάτος δύναμη και ευγένεια(υπερηφάνεια).

ΔΕΡΜΑ :
Σφιχτό, ελαστικό, χωρίς ρυτίδες.

ΜΑΝΔΥΑΣ :
Κοντός, σκληρός, στιλπνός. Λείος και σφικτός.

ΧΡΩΜΑ :
Πυρόξανθο η ραβδωτό. Το πυρόξανθο χρώμα συναντάται σε αποχρώσεις που ποικίλουν από το ανοιχτό υπόξανθο έως το σκούρο κοκκινωπό του ελαφιού, αλλά το πιο ωραίο είναι το μεταξύ αυτών (κοκκινωπό υπόξανθο). Μαύρη μάσκα. Η ραβδωτή ποικιλία, στις ανωτέρω αποχρώσεις του υπόξανθου, έχει σκούρες η μαύρες ραβδώσεις που διατρέχουν το σώμα παράλληλες προς την κατεύθυνση των πλευρών. Το βασικό και οι ραβδώσεις πρέπει να σχηματίζουν ξεκάθαρη αντίθεση. Τα λευκά σημάδια δεν χρειάζεται να απορρίπτονται, γιατί μπορεί να είναι πολύ ελκυστικά.

ΥΨΟΣ :
Μετρώμενο από τα ακρώμια, δια μέσου του αγκώνα ως το έδαφος.

Αρσενικοί : 57-63εκ.

Θηλυκοί : 53-59εκ.

ΒΑΡΟΣ :
Αρσενικοί άνω των 30 κιλών( για ύψος γύρω στα 60εκ. στο ακρώμιο)

Θηλυκές περίπου 25 κιλά(για ύψος γύρω στα 56εκ. στο ακρώμιο)

ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ :

Κάθε απομάκρυνση πρέπει να θεωρείται ελάττωμα και η αυστηρότης με την οποία το ελάττωμα πρέπει να αντιμετωπίζεται, να είναι ακριβώς ανάλογο του βαθμού του.

ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ/ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ : Επιθετικότητα, κακία η αγριότητα, πονηριά, αναξιοπιστία, έλλειψη ταμπεραμέντου, δειλία.

ΚΕΦΑΛΗΣ : Έλλειψη ευγένειας και έκφρασης. Σκυθρωπό-αγριωπό πρόσωπο, κεφάλι τύπου Πίντσερ η Μπούλντογκ. Σιελόρροια, γλώσσα η δόντια που φαίνονται. Ρύγχος πολύ μυτερό η ελαφρύ. Κατωφερής ρινική γέφυρα. "Δερμάτινη" μύτη (στιλπνή, χωρίς κοκκώδη υφή), “χειμωνιάτικη” μύτη (εποχιακή απώλεια χρωστικής λόγω κλιματολογικών συνθηκών), ανοιχτόχρωμο (χλωμό) ακρορίνιο. Το αποκαλούμενο “ Γερακίσιο μάτι” , Τρίτη βλεφαρίδα (νηκτική μεμβράνη) ελλιπούς χρωστικής. Κακοκομμένα αυτιά. Σε άκοπα αυτιά, τα πεταχτά, ημιόρθια ή όρθια αυτιά, και τα τριανταφυλλόσχημα αυτιά. Στραβό στόμα, λοξή οδοντοστοιχία, ελαττωματική θέση δοντιών. Αδύναμα ανεπτυγμένα δόντια. Χαλασμένα δόντια μετά από ασθένεια.

ΛΑΙΜΟΥ : Κοντός, χοντρός με προγούλι.

ΣΩΜΑΤΟΣ : Πολύ φαρδύ η πολύ χαμηλό εμπρός. Κοίλη η κυρτή ράχη, πλάτη πολύ αδύνατη. Οσφύς μακριά, στενή, απότομα ανασηκωμένη η αδύναμη (χαλαρά συνδεδεμένη). Κυρτή οσφυϊκή χώρα. Γοφοί που πέφτουν απότομα προς τα πίσω, στενή λεκάνη, πλαδαρό υπογάστριο, οσφύς “ρουφηγμένη“ στα πλευρά. Χαμηλή βάση ουράς.

ΠΡΟΣΘΙΩΝ ΑΚΡΩΝ : Ραιβοποδία (στρεβλά σκέλη) χαλαρές ωμοπλάτες, χαλαροί αγκώνες, αδύναμοι καρποί, λαγοποδία, επίπεδα ανοιχτά πέλματα.

ΠΙΣΩ ΑΚΡΩΝ : Αδύνατοι μύες. Υπερβολική η ελλιπής γωνίωση πίσω άκρων. Λυγισμένα σκέλη, ταρσοί αγελάδας, συγκλίνοντες, εφαπτόμενοι ταρσοί. Ψευδόνυχα. Λαγοποδία, απλωμένα πέλματα.

ΚΙΝΗΣΕΩΣ/ΔΙΑΣΚΕΛΙΣΜΟΥ : Αδέξιες παραπαίουσες κινήσεις, διασκελισμός που δεν καλύπτει αρκετό έδαφος, πλαγιοσυνγχρονισμός, περιορισμένη, διστακτική, “στακάτο” κίνηση.

ΧΡΩΜΑΤΟΣ : Μάσκα που προεκτείνεται πέραν του ρύγχους. Ραβδώσεις πολύ κοντά η μία στην άλλη η μόνον μερικές ραβδώσεις ευκρινείς. “Λερωμένο” χρώμα φόντου. Ανάμειξη χρωμάτων. Μη ελκυστικά άσπρα σημάδια όπως, το σύνολο, η μια πλευρά της κεφαλής άσπρη. Άλλα χρώματα η σκύλοι που το βασικό τους χρωμα αποτελείτε κατά περισσότερο του ενός τρίτου από λευκό.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ :
Οι αρσενικοί σκύλοι πρέπει να έχουν δύο φανερά φυσιολογικούς όρχεις τελείως κατεβασμένους μέσα στο όσχεο.

Πηγή προτύπου: http://www.detomara.gr/index.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου